Nieuwsarchief Digitale Gemeente Borsele dinsdag 19 juli 2005

Dorpshart wordt voor de rijken

Bouw goedkope woningen op inbreidingslocaties is onbetaalbaar

Mensen met een laag inkomen komen steeds moeilijker aan een huis in kleine kernen. Nieuwbouwprojecten binnen de bebouwde kom zijn vaak zo duur om te ontwikkelen dat de bouw van huurhuizen of koopwoningen voor starters onbetaalbaar is.

Het omgevingsplan van de provincie werkt soms als een knelverband. De provincie verlangt dat gemeenten de helft van het aantal nieuwe woningen in plattelandskernen binnen de bebouwde kom bouwen, zogeheten inbreidingslocaties. Dat betekent dat gemeenten op zoek moeten naar open plekken, te slopen panden moeten aankopen en bedrijven moeten verplaatsen naar een bedrijventerrein. Dat zijn meestal dure en langlopende operaties. De financiering is vaak de achillespees, omdat het rijksbudget voor stads- en dorpsvernieuwing de laatste jaren is gehalveerd.

Geld bij
"Er moet altijd geld bij", zegt de wethouder M. Vermue-Vermue (CDA, ruimtelijke ordening) van Borsele, een gemeente met vijftien dorpen. "De burger beseft het misschien niet, maar de grondprijs op inbreidingslocaties is te hoog om er huurwoningen te bouwen. Vaak zijn die bouwplaatsen ook te klein om er een mix van koop- en huurhuizen te maken. Het zijn meestal huizen voor mensen met een stevig inkomen."

Het dorpshart wordt dus voor de rijken. Jongeren of alleenstaanden in kleine dorpen als Baarland of Driewegen die graag een eigen (huur)huis in hun dorp willen en een bescheiden inkomen hebben, moeten engelengeduld hebben. Vermue-Vermue steekt daarbij ook de in hand in eigen boezem. Gemeenten maken elk jaar planningen van het aantal te bouwen woningen in de komende jaren. In de praktijk wordt slechts de helft van dat aantal opgeleverd. "Ik moet toegeven dat ook Borsele zijn bouwvolume niet haalt."

Appartementen
Creativiteit is het credo om ook lagere inkomens te bedienen. Zo onderzoekt de gemeente samen met de woningcorporatie R&B Wonen of er in Nisse appartementen voor jongeren kunnen worden gebouwd. Volgens Vermue-Vermue is Nisse, een dorp waar de meeste bewoners goed in de slappe was zitten, ook in trek bij jongeren. "We hebben nog geen locatie, maar denken bijvoorbeeld aan een boerderij, waarin je appartementen maakt."

Vermue-Vermue vindt dat, gelet op de forse huizenprijzen, ook de bouwwereld met vernieuwende ideeën moet komen, om te voorkomen dat jongeren plattelandsgemeenten ontvluchten.

Met belangstelling volgt de wethouder een project van het Terneuzense bouwbedrijf Van der Poel. Die onderneming heeft een woning ontwikkeld voor 140.000 euro. In serie gaan die huizen gebouwd worden, in twee maanden tijd. In Axel moet het eerste plan verrijzen.

Pleister
Hoewel de provinciale richtlijnen (helft inbreiding, helft uitbreiding) voor bouwen op het platteland strenger zijn dan die van minister Dekker van VROM (40 procent inbreiden, 60 procent uitbreiden), is het wel een pleister op de wonde dat deze verdeling geldt voor het hele grondgebied. Vermue-Vermue, die zich altijd heeft verzet tegen strenge richtlijnen van de provincie: "In 's-Gravenpolder maken we met het Masterplan een flinke klapper op het gebied van inbreiding, waardoor je andere dorpen weer kan uitbreiden."

Dat gebeurt onder meer in Lewedorp, waar 68 woningen verrijzen. Zeven daarvan zijn bedoeld voor starters.